Nasıl bir çocukluğunuz oldu, merak ediyoruz?
Ankara'da mutlu ve huzurlu bir çocukluk yaşadım. İlkokul 5. sınıfa kadar oldukça duygusal bir çocukluk dönemi geçirdim. Çünkü hep siyah-beyaz Türk filmleri izleyip ağlardım. Sebep bu mu bilmiyorum ama Türk filmlerinin etkisiyle çocukluğumun bir yarısı çok duygusal geçti. Ortaokuldan sonra dışa açılmaya başladım ve ondan sonrasını hep neşeli hatırlıyorum.

KAHRAMANIM HEIDI

Etkilendiğiniz bir kahraman var mıydı?
Benim kahramanım 'Heidi'ydi. Bir de 'Şeker Kız Candy' vardı. Dizi olarak da en çok 'Kaynanalar'ı severdim. Hatta İstanbul'a geldiğimde, ilk oynadığım dizi 'Kaynanalar' dı.

Yaramaz mıydınız?
İlkokula başlayana kadar çok yaramazdım. Bir ablam olduğu için beni erkek bekliyorlarmış. Galiba onların psikolojisi bana geçmiş olacak ki, kimi zaman kendimi erkek gibi hissederdim. "Erkeğim, ben de kavga edebilir ya da yaramazlık yapabilirim" diye düşünürdüm. Hep kısa saçlıydım. Sesim de kalındı. Annem "Allah şu kadarcık et parçasını esirgemiş, yoksa erkek olacakmış" derdi. İlkokuldan sonra yaramazlığım pek kalmadı ama bu sefer de dağınıklığımla annemi çok yordum.

Nasıl bir okul hayatınız oldu?
Duygusal olduğum bir dönemdi. Devlet okulunda okumama rağmen çok iyi bir ilkokul eğitimi aldım. Ortaokul ve lise yıllarım çok keyifliydi.

DEDİKODU YAPARDIK

Okul yıllarında, kızlar biraraya gelir ve bir şeyler yaparlar. Siz ne yapardınız?
Erkeklerin dedikodusunu yapardık. Hocalar hakkında konuşurduk. "Sen kimden hoşlanıyorsun?" diye birbirimize sorardık. Dans ve şarkı söyleme yarışmaları düzenlerdik.

Üniversite hazırlık süreci?
Çok gıcık bir süreçti. Arkadaşım Tuğba ile sınavlara son bir ay kala çalışırdık. Edebiyat mezunu olmam ve 'Okyanus Bilimi' okumak isteyişim işimi zorlaştırmıştı. Bu bölümü, denizi çok sevdiğim ve Kaptan Cousteau'nun yanında çalışmak için istemiştim.

Üniversite yıllarınız nasıldı peki, hareketli miydi?
Bilkent Tiyatro bölümünde burslu okudum. Başak Köklükaya sınıf arkadaşımdı. Başak'la dersteyken her şeye gülerdik, çok ayıp bir şey ama, dersten atılırdık. Kapının önünde birbirimize bakıp, "Lütfen, bak, bitti. Şimdi derse giriyoruz. Gülme ve kötü şeyler düşün" diye birbirimizi rahatlatmaya çalışırdık; fakat öyle yaptıkça daha çok gülerdik. Hiçbir zaman derse girecek kıvama gelemezdik.

Ankara'dan sonra İstanbul macerası nasıl başladı?
Lisede okurken "İstanbul'da yaşayacağım" derdim. İstanbul'a gelme amacım tamamen denizle alakalı. Kışın, denizi olan yerlere gitmeyi çok severim. Çünkü kışın kimse denize gitmez ve deniz de kendini kötü hisseder diye düşünürüm!